Autor: Steve Silberman
Wydawnictwo: Kobiece
Czym jest autyzm? Jedna z najpopularniejszych definicji mówi, że to należące do spektrum zaburzeń autystycznych złożone zaburzenie rozwoju i funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego. Charakteryzuje się ono m.in. problemami w rozumieniu i wyrażaniu uczuć, budowania relacji interpersonalnych, stereotypowością zachowań oraz trudnościami z integracją wrażeń zmysłowych. Fakt, że mówimy o spektrum zaburzeń oznacza, że ile jest osób z diagnozą autyzmu, tyle tak naprawdę jest przypadków, każdy bowiem różni się, niekiedy nawet znacząco objawami. Ostatnie lata przyniosły gwałtowny „wysyp” diagnoz czy podejrzeń autyzmu, a co ciekawe, w trakcie diagnozy dzieci również rodzice odkrywają niekiedy swoje autystyczne cechy.
Ta rosnąca liczba diagnoz coraz częściej skłania naukowców, czy autyzm to choroba czy może po prostu inny sposób funkcjonowania, ocierający się niemal o geniusz? Na to pytanie odpowiedzi poszukuje Steve Silberman w swojej książce pt. „Autyzm. Historia geniuszu natury i rożności neurologicznej”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Kobiecego książka popularnonaukowa jest wynikiem wielomiesięcznych poszukiwań literatury oraz badań dotyczących autyzmu, a także przeprowadzonych rozmów z naukowcami, lekarzami, terapeutami, rodzinami osób dzieci ze spektrum autyzmu, a także z samymi osobami u których zdiagnozowano autyzm. Silberman przywołuje też liczne przykłady osób nieszablonowych, o wybitnych osiągnięciach, których zachowanie wskazywałoby na autyzm.
Po książkę sięgnąć mogą nie tylko specjaliści czy rodzice dzieci autystycznych, ale wszyscy zainteresowani tematem. Polecić książkę warto również nauczycielom, by chcieli dostrzec w tej odmienności dziecka potencjał, by zechcieli dać mu szansę na rozwój zainteresowań. We wstępie autor pisze w jaki sposób prowadził badania i co tak naprawdę skłoniło go do poszukiwać informacji na temat autyzmu, a już te kilka stron wystarczy, byśmy zaczęli doskonale rozumieć fascynację Silbermana tym zaburzeniem (czy na pewno zaburzeniem?).
Książka składa się z dwunastu rozdziałów opisujących przykładowe osoby ze spektrum autyzmu począwszy od Henry`ego Cavendisha, naukowca, który dokonał szeregu odkryć jeszcze przed tym, zanim napisał o nich ktoś inny, poprzez „Gottfrieda Głupca” i lekarza, który go diagnozował – Hansa Aspergera po niezwykłą historię Billa, u którego co prawda nie zdiagnozowano autyzmu, ale jego życie jest dowodem na to, jak nieporadny, niewydolny jest system wobec osób z niepełnosprawnościami.
Te wszystkie studia przypadków zostały przedstawione w kontekście badań nad autyzmem, uregulowań prawnych związanych z niepełnosprawnością, a także podejścia tych osób do życia i świata i świata do nich. Ta ostatnia kwestia jest najbardziej przykra, bowiem niezrozumienie niestety często kończy się odrzuceniem Jednak mimo tego książka Silbermana nie jest książką o chorobie, raczej o fascynującym, nieco wybiórczym podejściu do życia, o znalezieniu swojego miejsca w wielkim świecie oraz o tym, że tak naprawdę wszyscy się różnimy, zaś osoby z autyzmem nieco bardziej. Jednak wszyscy jesteśmy w tej swojej odmienności fascynująco wyjątkowi, i od tego należy zaczynać pracę i wychowanie dziecka z autyzmem. Od jego pełnej akceptacji…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz