Pokazywanie postów oznaczonych etykietą zespół Aspergera. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą zespół Aspergera. Pokaż wszystkie posty

sobota, 28 grudnia 2024

Joanna Stalka-Jarska "Atypowy. O chłopcu w spektrum autyzmu"

Tytuł: Atypowy. O chłopcu w spektrum autyzmu
Autor: Joanna Stalka-Jarska
Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza IMPULS



Zespół Aspergera to nie choroba i nie widać go „na pierwszy rzut oka”. Oznacza on posiadanie nietuzinowego stylu myślenia, a wielu wybitnych ludzi miało ten unikalny zestaw cech. Osoby z ZA mają inteligencję w normie lub powyżej normy. Przyczyny zespołu Aspergera nie są znane, tak samo jak przyczyny autyzmu. Można jednak wyodrębnić pewne powtarzające się zachowania, które mogą (choć nie muszą) wskazywać na prawdopodobieństwo ZA. Słowne wypowiedzi osób z zespołem Aspergera często są bogate, z zaawansowanym poziomem słownictwa i gramatyki. W obrębie mowy można dostrzec nietypowości, takie jak częste uporczywe powtarzanie wypowiedzi, mowę z nienaturalną melodią, nierozumienie ironii, przenośni oraz posługiwanie się specjalistycznym słownictwem nawet przez małe dzieci. Osoby z ZA mają trudności w prowadzeniu rozmowy, np. nie rozumieją komunikacji niewerbalnej (mimiki i gestów) i przez to nie zdają sobie sprawy, co myśli ich rozmówca. Takie trudności mogą przeszkadzać w nawiązywaniu nowych kontaktów, przyjaźni. Osoby z ZA lubią niezmienność oraz sytuacje o stałych i jasnych regułach. Rutyna i rytuały dają im poczucie bezpieczeństwa i pozwalają lepiej orientować się w świecie. Osoby z ZA bardzo często interesują się określonym wycinkiem wiedzy np. autobusami, dinozaurami, pociągami, geometrią. Mają ogromną wiedzę na dany temat i mogą spędzać długie godziny na zgłębianiu tematu lub mówieniu o nim. Wiele osób z zespołem Aspergera doświadcza różnic w przetwarzaniu sensorycznym, co przejawia się na przykład nadmierną wrażliwością na niektóre głośne dźwięki.

sobota, 25 listopada 2017

Steve Silberman "Neuroplemiona. Dziedzictwo autyzmu i przyszłość neuroróżnorodności"

Autor: Steve Silberman
Wydawnictwo: Vivante



„Jest wśród nas obce. [...] Jest dziwne i niepojęte” – tak o dzieciach autystycznych pisał Carlem Delacato. I mimo iż o autyzmie powstało wiele opracowań, to nikt tak dosadnie i prawdziwie nie oddał natury tego jednego z najcięższych zaburzeń rozwoju. Delacato prowadził swoje badania od lat 60. ubiegłego stulecia, a choć współcześnie przybywa pozycji traktujących o autyzmie, pojawia się wiele nowych hipotez dotyczących przyczyn jego występowania, to wciąż są one niewyjaśnione. Podobnie jak nierozstrzygnięte pozostają spory na temat tego, która metoda i jakie podejście są najskuteczniejsze w terapii dziecka autystycznego, każdy przypadek jest bowiem inny i każdy wymaga indywidualnej analizy.