Peternelle Van Arsdale "Bestia"

Tytuł: Bestia 

Autor: Peternelle Van Arsdale 

Wydawnictwo: Poradnia K 

Kiedy zastanowisz się nad sobą i swoimi reakcjami przekonasz się, że większą część twojego życia wypełnia strach. Wraz z upływem czasu, kiedy dorastasz i stajesz się coraz bardziej racjonalny, ten strach wcale nie maleje, a wręcz przeciwnie – rośnie w siłę. Jako maluch bałeś się bowiem samotności, ciemności, być może potwora mieszkającego w szafie czy pod łóżkiem, którym straszyli cię rówieśnicy czy rodzice. Jako dorosły, boisz się życia w każdym z jego aspektów, boisz się też innych ludzi. Twoje serce pełne jest strachu, a właściwie lęku – irracjonalnego, niewytłumaczalnego, przed którym nie można się obronić. Ten lęk popycha często dorosłych do zachowań, którym daleko jest do ludzkich… 

Taka sytuacja miała właśnie miejsce w małej wiosce na skraju lasu, w Gwenith. W jednej z mieszkających tam rodzin, na świat przychodzą bliźniaczki, których winą jest jedynie to, że narodziły się w okresie przedłużającej się suszy. Dziewczynki, Angelica i Benedicta, są nie tyle identyczne, co stanowią swoje lustrzane odbicie. Od świata odróżnia ich nie tylko złudne podobieństwo do siebie, ale i znamiona, które mają na łydkach – plamki w kształcie gwiazdy. Mieszkańcy, poszukując winnego suszy, wskazują na matkę bliźniaczek oraz dzieci – zostają one uznane za napiętnowanego przez mieszkającą w lesie Bestię. Ultimatum, które wieśniacy stawiają przed ojcem dzieci, nie daje mu wyboru. Chcąc ratować życie żony i dzieci, wyprowadza je do lasu, gdzie mają przebywać do czasu, kiedy nie spadnie deszcz i mieszkańcy nie zrozumieją swojego błędu. Tyle tylko, że ten powrót nigdy nie następuje, a mężczyzna coraz rzadziej odwiedza żonę i dzieci. Pewnego dnia wizyty te ustają zupełnie… 

Bliźniaczki wychowują się w lesie, powoli dziczejąc, wtapiając się w naturalne środowisko. Mają siebie, zatem niemal nie dostrzegają śmierci matki, która pozostawia w nich jedynie nikły żal za czułością, dotykiem. Nie opuszczają konarów drzew, przynajmniej do dnia, kiedy postanawiają zajrzeć do pobliskiej wioski. Widząc ojca z inną kobietą u boku, ich serca zaczyna wypełniać gniew, a także wymagająca zaspokojenia żądza krwi. Zemsta zaczyna się od zwierząt oddanych na pastwę wilków oraz od pożarcia dusz wszystkich dorosłych. Odczłowieczone dziewczynki, stały się bowiem Pożeraczkami dusz, wyczuwającymi ludzki strach i gardzącymi nim. 

Pięćdziesięciorgiem ocalałych dzieci z Gwenith, zajmują się mieszkańcy sąsiedniej wioski. Wyznaczone rodziny przyjmują pod swój dach sieroty, niestety ten uczynek nie idzie w parze z miłością do nich. Spanikowani dorośli boją się powtórki tajemniczych zgonów u sąsiadów, dlatego postanawiają otoczyć wysokim ogrodzeniem wioskę, zaś do strzeżenia osady wyznaczyć właśnie ocalałe dzieci. Każdego dnia, niezależnie od pogody wychodzą one o zmroku i wracają o poranku, nierzadko tracąc zdrowie i życie. Jednym z dzieci jest Alys, obdarzona niezwykłym darem dziewczynka, w której sercu nie mieszka strach. Nie tylko przeżyła ona bezpośrednie spotkanie z Pożeraczkami dusz przed laty, ale znów zaczyna je widywać. Potrzebę wolności, tak teraz ograniczonej, rozumie kobieta, która wzięła ją na wychowanie – akuszerka, a właściwie znachorka, która ukrywa swoje umiejętności ze strachu przed posądzeniem o czary. Wyczuwa ona jednak doskonale moc dziewczynki, dlatego szuka sposobów, by ta mogła wyjść poza ogrodzenie. Nie wie jednak, że w lesie Alys spotyka Bestię… 

Jak zakończy się ta przerażająca, utrzymana w niezwykłym klimacie nowość, opowiedziana przez Peternelle Van Arsdale, pt. „Bestia”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Poradnia K historia to pozycja dla czytelników o mocnych nerwach, którzy lubią nawiązania do mitologii czy starych baśni, a przede wszystkim, którzy lubią w trakcie lektury poczuć uderzenie adrenaliny. W książce wiele jest bowiem niedopowiedzeń, atmosfera strachu jest niemal namacalna, zaś jego konsekwencją są zachowania ludzi o wątpliwej moralności. 

Autorka stworzyła niezwykle wciągającą historię, której akcja toczy się wartko, ale to nie na wydarzenia zwracamy przede wszystkim uwagę, ale na atmosferę grozy obecną w powieści już od pierwszych stron. Plastyczne opisy sprawiają, że przenosimy się w wyobraźni do tej małej wioski, niemal doświadczając namacalnej paniki jej mieszkańców, wędrujemy też po lesie, spotykając Bestię i obserwując Pożeraczki. Musimy pamiętać tylko o jednym – nie wolno nam się lękać. Inaczej przegraliśmy …