Autor: Lewis Carroll
Wydawnictwo: MG
„Alicja w Krainie Czarów” to książka znana chyba każdemu i budząca skrajne emocje. Jedni ją kochają, inni nie mogą przez nią przebrnąć, zarzucając książce szereg absurdalnych zdarzeń i opisów, mało logiczny ciąg zdarzeń oraz dialogi, które chwilami mogą być mało zrozumiałe szczególnie dla młodszych czytelników. Zupełnie inaczej na książkę patrzy się przez pryzmat ukrytych w niej znaczeń i motywów, z których każdy został misternie wpleciony w te niesamowitą, surrealistyczna historię opowiedziana przez autora. Tak naprawdę bowiem Lewis Carroll to pseudonim, pod którym ukrywał się ścisły umysł matematyka i naukowca, zaś w książce odszukać możemy liczne odniesienia do matematycznych koncepcji czy występujących w niej pewnych prawidłowości. Sporo tu również ukrytych postaci ze świata rzeczywistego, a nawet nawiązania do języka francuskiego. I nawet, jeśli sama fabuła wydaje nam się mocno dziwaczna, to czytając – już jako dorośli książkę – zupełnie inaczej ją odbieramy, sycąc się przede wszystkim słowem i mistrzostwem jeśli chodzi te zakamuflowane znaczenia.
Książka doczekała się też kontynuacji, a choć „Alicja w zwierciadlanym domu, czyli po drugiej stronie lustra” nie ma w sobie już tej świeżości, to jej fabuła jest równie szalona. Opublikowana nakładem Wydawnictwa MG powieść Lewisa Carrolla, to nie tylko pomysł na prezent dla każdego miłośnika Alicji, ale tez niesamowita przygoda świecie, w którym wszystko może się wydarzyć. Po książkę sięgnąć mogą osoby w każdym wieku, zarówno młodzi czytelnicy, jak i ci doświadczeni, którzy zdążyli się już w Alicji rozsmakować. Pod warunkiem oczywiście, że są otwarci na propozycję wejścia za Białym Królikiem do króliczej nory.
Chociaż właściwie tym razem nie podążamy w tym kierunku, bowiem przenosimy się do baśniowego świata kryjącego się za lustrzanym odbiciem pokoju Alicji. Ostatecznie jednak wraz z bohaterką po raz kolejny trafiamy do zniekształconego świata pewnego dziwnych zasad i reguł. Nie tylko poruszać się będziemy po szachownicy życia, ale spotkamy też plejadę przedziwnych postaci. Z których każda spełnia swoja misje, a jej zadaniem jest nam coś pokazać, przekazać, dać do myślenia. I tym razem mamy matematyczne odniesienia – czym bowiem są szachy, jeśli nie matematyką, ze swoją analizą kolejnych ruchów, wszak niektórzy posługiwali się modelem szachów próbując w ten sposób definiować naturę matematyki. Choć w tej historii nawet szachy są niecodzienne, ze swoją ilością strumyków płynących równo pomiędzy trawiastymi kwadratami o różnych odcieniach zieleni. Dziewczynka poruszając się po szachownicy rozmawia z niezwykłymi roślinami i zwierzętami, wędruje przez dziwny las, a także spotyka niezwykłych bohaterów z krzywego zwierciadła rodem, o szalonych imionach i jeszcze bardziej skomplikowanych i udziwnionych charakterach.
Wszystko to może – jak w przypadku pierwszego tomu – albo zachwycać albo zniechęcać. Przygoda z książką dla tego pierwszego grona czytelników będzie niczym powrót do okresu dzieciństwa, w którym wyobraźnia nie była jeszcze ograniczona znajomością praw natury i otaczającego nas świata. Dodatkowo ten zachwyt wywołany być może cudownymi ilustracjami sir Johna Tenniela, które przyciągają naszą uwagę i wzbudzają pragnienie przekroczenia granicy poznania i … przejścia na drugą stronę lustra.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz