Izabela Dembińska „Rodzić można łatwiej”

Tytuł: Rodzić można łatwiej 

Autor: Izabela Dembińska 

Wydawnictwo: Oficyna 4eM 

Od kilku, a właściwie kilkunastu już lat, panuje moda na „bezbolesne” porody, czyli porody przez cesarskie cięcie. W przeszłości zabieg cesarskiego cięcia był poważnym zagrożenie dla zdrowia i życia kobiety oraz dziecka, teraz natomiast tak zwana cesarka, jest zabiegiem, którego przyszła mama może po prostu zażądać. W krajach takich jak Brazylia, Chile czy Indie, niemal co drugie dziecko przychodzi na świat właśnie w ten sposób, również w USA – choć promuje się tam naturalny poród – kobiet decydujących się na cesarkę jest bardzo dużo. W Polsce, jeszcze dziesięć lat temu, niemal 30 proc. porodów odbyło się przez cesarskie cięcie i jest to średnia europejska. Chętnych rodzić w ten sposób przybywa, a jedną z przyczyn takiego stanu, jest demonizowanie porodu naturalnego, jako bolesnego i wiążącego się z szeregiem nieprzyjemnych, fizjologicznych reakcji organizmu. 

Fiona Barton "Dziecko"

Tytuł: Dziecko

Autor: Fiona Barton

Wydawnictwo: Czarna Owca

Według policyjnych statystyk, większość zaginionych dzieci zostaje odnaleziona w ciągu pierwszych dwóch tygodni po zniknięciu. Z tego, około dziewięćdziesiąt pięć procent maluchów trafia z powrotem do swoich domów w ciągu pierwszych siedmiu dni. Co jednak, kiedy dni zamieniają się w tygodnie, zaś tygodnie – w miesiące, a miejsce pobytu porwanego pozostaje wciąż nieznane? Co czuje matka, nie mając gwarancji, że jej dziecko żyje, że jest nakarmione, przytulone, zadbane? Czy – w miarę upływu lat – zapomina się o tym, że jeden z elementów rodziny, jest tym brakującym?

Diane Chamberlain "W cieniu"

Tytuł: W cieniu

Autor: Diane Chamberlain

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Mówi się, że natura dąży do tego, żeby wszystko było w stanie równowagi, wszystko miało swoje miejsce i czas. Jest zatem czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono, czas zabijania i czas leczenia, a choć nie zawsze zgadzamy się z przyjętymi przez naturę regułami, choć często nasze plany brutalnie zmienia zły los, to nie możemy zrobić nic, oprócz akceptacji tych odwiecznych praw natury oraz tego, że nie na wszystko mamy wpływ. I choć wydaje nam się to niesprawiedliwe, choć często mamy pretensję do sił wyższych, to musimy uwierzyć, że nasze życie jest częścią boskiego planu. 

Elisa Albert „Od urodzenia”

Tytuł: Od urodzenia

Autor: Elisa Albert

Wydawnictwo: Kobiece 

„Czasami, kiedy jestem z dzieckiem, myślę sobie: jesteś moim sercem i moją duszą, oddałabym za ciebie życie. Innym razem myślę: ty mały debilu, zostaw mnie, kurwa, w spokoju, żebym mogła podciąć sobie żyły w wannie i spokojnie umrzeć”. Zaszokowana? Jeśli jesteś jedną z tych kobiet, które w dziecięcej kupce widzą ósmy cud świata, to zapewne tak – słowa te podniosły ci ciśnienie i zmotywowały do wygłoszenia mowy pochwalnej na cześć macierzyństwa. Jeśli rzeczywiście fakt, że wyciągnęli z ciebie kilka krzyczących i wydalających kilogramów, że twoje sutki są całe popękane i bolące, że po ciąży masz kilka (kilkanaście?) kilogramów więcej sprawia ci radość i plasuje cię w gronie najszczęśliwszych z ludzi, to gratuluję. Bardziej jednak prawdopodobne, że wstając po raz kolejny w nocy do płaczącego dziecka sama masz ochotę wyć, że zmieniając po raz kolejny śmierdząca pieluchę, masz ochotę podstawić ją mężowi pod nos, że patrząc na siebie w lustrze płaczesz i jedyne czego pragniesz, to stać się choć przez godzinę niewidzialną dla ryczącego potwora, który jest krwią z twojej krwi. Nie znaczy to, że darzysz dziecko nienawiścią – po prostu zmieniło się twoje życie, a ty wciąż przechodzisz proces przyzwyczajania się do myśli, że już nigdy nie będzie tak, jak było przed wydaniem na świat nowego człowieka.

Sylwia Chutnik "Mama ma zawsze rację"

Tytuł: Mama ma zawsze rację
Autor: Sylwia Chutnik
Wydawnictwo: Mamania



Macierzyństwo jest najpiękniejszym, co może zdarzyć się kobiecie. Poród to cudowne, niemal mistyczne przeżycie. Wychowanie dziecka to czas wiecznej sielanki i kształtowania młodego człowieka zgodnie z zasadami i normami moralnymi. Takimi bzdurami karmiono nas już od kołyski, co jest o tyle niezrozumiałe, że robiły to kobiety, które na własnej skórze (a dokładnie we własnej macicy) poczuły, co to znaczy nosić w sobie przez dziewięć miesięcy odrębną jednostkę, przepchnąć jej wielką głowę przez wąski kanał rodny, a następnie już do końca życia martwić się o dziecko i poświęcać niejednokrotnie dla niego samą siebie. Dlaczego nikt nas nie uprzedził, jak wieka odpowiedzialność na nas spoczywa? I jakim cudem, mimo tego wszystkiego, bycie matką jest takie … piękne?