Sarah Harman "Inne matki mnie nie cierpią"

​Tytuł: Inne matki mnie nie cierpią

Autor: Sarah Harman

Wydawnictwo: Czwarta strona

Nie istnieją idealni ludzie, więc nie mogą istnieć idealne matki, a mimo to wiele z nich podejmuje próbę zmierzenia się z wyzwaniem doskonałości. I przegrywają, co kończy się depresją, załamaniami, agresją, a one same prędzej czy później (w najlepszym wypadku) trafiają go gabinetów terapeutycznych. Nie bez przyczyny powstał termin „wystarczająco dobra” matka, czyli taka, która kocha swoje dziecko, ale nie stara się za wszelką cenę być najlepszą we wszystkich dziedzinach, potyka się, upada, popełnia błędy, ale się nie poddaje.

Nina LaCour "Tak jest okej"

Tytuł: Tak jest okej

Autor: Nina LaCour

Wydawnictwo; Jaguar

Jak mierzyć samotność? Ci, którzy są samotni, szczególnie samotni wśród ludzi, doskonale wiedzą, że samotność jest niemierzalna. Jest bowiem niekiedy tak wielka, tak głęboka i przejmująca, że nie istnieje żadna miara ani żadna skala, by określić, jak bardzo jest ktoś samotny. Łatwiej jest tę samotność opisać, określić mianem pustki, dotkliwego zimna, czy poczuciem beznadziei i zagubienia.

dr Olivia Remes "Jak błyskawicznie poprawić sobie nastrój. Awaryjne sposoby na niepokój, lęk i stres"

Tytuł: Jak błyskawicznie poprawić sobie nastrój. Awaryjne sposoby na niepokój, lęk i stres

Autor: dr Olivia Remes

Wydawnictwo: Czarna Owca

Teoretycznie nastały czasy, w których możemy w pełni poczuć się szczęśliwi. Nasz kraj jest wolny, my możemy podróżować bez ograniczeń, problem głodu w naszym kraju niemal nie istnieje (a wręcz przeciwnie – mamy tendencje do wyrzucania jedzenia), a dzięki internetowi mamy dostęp do przydatnej wiedzy, którą możemy chłonąć. Mimo tego wszystkiego czujemy się jednak coraz bardziej zestresowani, przytłoczeni. Docierające do nas informacje, bombardujące nas niemal z każdej strony sprawiają, że zaczynamy się zastanawiać, dokąd ten świat zmierza. Znajomi obecni w social mediach uświadamiają nam, że nasze życie nie jest idealne i odstaje od naszych marzeń. Dodatkowo, możliwości wyboru są tak duże, że cokolwiek byśmy wybrali, to i tak jesteśmy przygnębieni faktem, że straciliśmy alternatywę. Jak zatem przetrwać w tym rozpędzonym pociągu, zwanym życiem?

Duana Welch "Prawdziwa miłość. 10 kroków do trwałego związku"

Tytuł: Prawdziwa miłość. 10 kroków do trwałego związku 

Autor: Duana Welch 

Wydawnictwo: Helion (Sensus) 

Czy istnieje prawdziwa miłość i czy mamy szansę taką spotkać? A kiedy już spotkamy, jak sprawić, by została z nami na zawsze? Te pytania nurtują coraz większe rzesze samotnych osób, które rozpaczliwie pragną miłości, które zrobiłyby wszystko, żeby pojawiła się ona w ich życiu. Niestety, według przewidywań socjologów nastała era samotności, a nie dla wszystkich jest to świadomy wybór. W miarę upływu lat coraz trudniej jest znaleźć nam przysłowiową drugą połówkę, a jeśli nawet spotkamy - coraz trudniej żyć nam ze sobą, bowiem w trakcie samotnej egzystencji obrastamy w różnego rodzaju zwyczaje, rytuały, których nie chcemy w większości zmieniać. Może dlatego fora dla samotnych przeżywają oblężenie, a kolejne osoby szukają tam jeśli nie partnera, to chociaż wsparcia. 

Isabel Allende "W samym środku zimy"

Tytuł: W samym środku zimy 

Autor: Isabel Allende 

Wydawnictwo: MUZA 

„Zaw­sze kiedy ro­bię pla­ny na przyszłość, zas­ka­kuje mnie teraźniejszość” – pisał Paulo Coelho, zaś o prawdziwości tych słów mogą świadczyć nasze codzienne historie. Czasami tak mocno skupiamy się na przyszłości, że umyka nam teraźniejszość, bądź też los szykuje dla nas niespodzianki, które przekreślają sens tak pieczołowitego planowania przyszłości. Dlatego chyba lepiej jest skupić się na byciu tu i teraz, by nie wymknęły się chwile szczęścia, by nie przegapić miłości, by dostrzec osoby, które są wokół nas. 

Rhiannon Navin "Kolor samotności"

Tytuł: Kolor samotności 

Autor: Rhiannon Navin 

Wydawnictwo: HarperCollins 

„- Co to są kartki z uczuciami? – To uczucia, które mam w środku. Na kartkach mogę je porozdzielać i tak jest łatwiej, bo nie są już takie pomieszane” – te słowa doskonale oddają sytuację, w jakiej niekiedy się znajdujemy, kiedy kłębią się w nas sprzeczne niekiedy emocje, kiedy nie potrafimy sobie poradzić z naszymi uczuciami. Każda forma ich wyrażenia, uporządkowania, może nam pomóc zrozumieć je i uporać się z nimi, a to prowadzi do odzyskania spokoju, pozwala cieszyć się każdym dniem… 

Sara Pennypacker "Pax"

Tytuł: PAX

Autor: Sara Pennypacker

Wydawnictwo: IUVI

„Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś”- te słowa pochodzące z książki Antoine de Saint-Exupery'ego „Mały Książę” niosą ze sobą głębokie przesłanie. Niestety – pomimo upływu czasu – zapominamy lekcję, jaką Małemu Księciu udzielił Lis, zapominamy o tak podstawowych wartościach, jak przywiązanie, lojalność, wierność. Doskonale jest to widoczne w stosunku ludzi do swoich bliźnich, a także do zwierząt. Prawda jest taka, że niekiedy nasze zachowanie cechuje fałsz, podłość, wyrachowanie, wyrządzamy innym krzywdę tylko dla własnej satysfakcji, kierując się niskimi pobudkami. Nawet zwierzęta mają niekiedy więcej honoru niż my – ich instynkt jest instynktem przetrwania i w obronie życia są w stanie walczyć i ginąć. Ich zachowanie pozbawione jest typowego dla ludzi wyrachowania, fałszu, a jeśli kogoś pokochają, ktoś stanie się ich przyjacielem, to są w stanie zrobić dla niego wszystko.

dr Guy Winch "Emocjonalne SOS. Jak uleczyć negatywne emocje"

Tytuł: Emocjonalne SOS. Jak uleczyć negatywne emocje

Autor: dr Guy Winch

Wydawnictwo: MUZA

Nie wyobrażamy sobie braku codziennej higieny jamy ustnej, dbania o stan skóry, włosów, ubranie czy porządek w otoczeniu. Dlaczego zatem, wykonując te pielęgnacyjne działania, zapominamy o higienie psychicznej? Dlaczego pozwalamy, bo wciąż dotykały nas te same rzeczy i zachowania, dlaczego wciąż rozpamiętujemy porażki i cierpimy w wyniku odrzucenia?

Marlena de Blasi "Tamtego lata na Sycylii"

Tytuł: Tamtego lata na Sycylii

Autor: Marlena de Blasi

Wydawnictwo: Muza SA

Mówi się, że człowiek jest zwierzęciem stadnym, że do pełni szczęścia potrzebuje drugiego człowieka. I choć ostatnie stulecia wydają się coraz bardziej przeczyć tym słowom, choć nasze dążenia coraz bardziej koncentrują się na indywidualizmie, coraz częściej zamykamy się w domach niczym w twierdzach to wierzę, że w głębi serca pragniemy być częścią wspólnoty. Wciąż walczy w nas pierwotne, plemienne Ja i współcześnie ukształtowana przez oczekiwania i mody tożsamość, jednak przyjdzie taki dzień, w którym zrozumiemy, iż dążenia te w pełni dają się pogodzić.

Meggan Watterson, Lodro Rinzler „Pokochaj siebie a nawet innych”

Tytuł: Pokochaj siebie a nawet innych

Autorzy: Meggan Watterson, Lodro Rinzler

Wydawnictwo: Studio Astropsychologii

Mówi się, że nie można obdarować kogoś miłością, jeśli nie kocha się siebie. Jak jednak docenić siebie, jak pokochać, kiedy jesteśmy przekonani o swojej marności, kiedy patrzymy na odbicie w lustrze z pogardą i politowaniem? To zaniżone poczucie własnej wartości, brak szacunku i troski wobec własnej osoby uniemożliwia nam czerpanie w pełni z możliwości, jakie przynosi nam życie, skazuje nas na frustrację, samotność, odrzucenie. Czas zatem najwyższy skończyć z narzekaniem na znienawidzony status singla, czas przestać użalać się nad smutnym losem niechcianego bohatera i … pokochać siebie.

Lorrie Moore "Kora"

Tytuł:Kora

Autor: Lorrie Moore

Wydawnictwo: PWN

„Chociaż czasem straszliwe trzęsienie ziemi albo niszczycielska burza rodzą we mnie przekonanie, że natura jest okrutna, zrozumiałem, że takie właśnie są zmienne koleje drogi zwanej losem. Natura również wędrowała w poszukiwaniu iluminacji” - pisał Paulo Coelho. Nie zawsze jednak musi to być traumatyczne przeżycie czy wstrząs, wystarczy bowiem określona sekwencja porażek czy problemów, byśmy zaczęli zastanawiać się nad życiem i naszym miejscem w nim, nad naturą porażek i skomplikowaną drogą, jaką ma do przejścia człowiek.

Właśnie o tej zwyczajnej – niezwyczajnej ludzkiej drodze, o jednostkach przeżywających częściej upadki niż wzloty, o smutku, samotności i rozczarowaniu, czyli o prozie życia przejmująco pisze Lorrie Moore. Wykładowczyni na kursach kreatywnego pisania, profesor wydziału anglistyki, ale przede wszystkim … mistrzyni słowa, oddaje w nasze ręce osiem wyjątkowych opowiadań, zebranych w tomie „Kora”. Jest to pozycja tym bardziej wyjątkowa, że przełamuje niemal piętnastoletnie milczenie autorki, choć na taką publikację czekać warto. I mimo iż nie jestem zwolenniczką krótkich form literackich, to w tym przypadku autorka ujęła mnie swoją wrażliwością, umiejętnością analitycznej obserwacji, trafnymi komentarzami oraz barwnym obrazem człowieka, który wyłania się w tych wszystkich historii.

Zbiór otwiera opowiadanie „Wysiadka”, które doskonale portretuje ludzi w średnim wieku, zmuszonych do ponownego odnalezienia się w świecie randek. Autorka przełamuje konwencje, czyniąc tym razem mężczyznę ofiarą. Z życia Iry, skromnego pracownika budżetówki odchodzi nie tylko żona, ale i ośmioletnia córka. Trudno bowiem krótkie spotkania z Bekką nazwać sprawowaniem rodzicielskiej opieki szczególnie, że mężczyzna z trudem radzi sobie z własnym życiem, nie mówiąc już nawet o opiece nad małą dziewczynką. Samotność potrafi być bardzo dotkliwa, zatem kiedy na przyjęciu u przyjaciół Ira poznaje pediatrę, Zorę, niezależnie od jej wad, upatruje w tej znajomości szansę na stabilizację. Tyle tylko, że dla kobiety całym światem jest jej nastoletni syn i ewentualny mężczyzna u jej boku musi to uwzględnić. Gdzie leży jednak granica pomiędzy matczyną miłością, a chorą relacją?

O tym, jak kruche jest życie przekonamy się z lektury kolejnego opowiadania „Krzak jałowca”. Słowa ks. Jana Twarowskiego „Spieszmy się kochać ludzi” nabierają tu szczególnej wymowy, a śmierć Robin Ross, mimo iż złośliwa natura choroby nie dawała nadziei na poprawę, wciąż zaskakuje. Z kolei opowiadanie „Strata czasu” stanowi odbicie małżeńskiego pożycia, które – szczególnie po latach spędzonych wspólnie – dalekie jest od ideału. Kit i Rafe poznali się przed laty działając w ruchu pokojowym, zaś obecnie, po dwudziestu latach małżeństwa jedyne co ich łączy poza dziećmi, to nienawiść. Otrzymane papiery rozwodowe, z listem od męża wspominającym, że nadchodząca rocznica ślubu, powinna być jednocześnie ostatnią, stają się również przyczynkiem do dyskusji na temat gatunku samców. Jego przedstawiciele nazywani są przez Jan, przyjaciółkę Kit, mianem NOL (czyli niewdzięczne olewusy lebry).

„Wrogowie”, to niejednoznaczna opowieść o relacji pomiędzy sztuką a pieniędzmi, o poziomie, który sobą i swoim zachowaniem reprezentujemy. Żona głównego bohatera, Suzy, wspomina o „gonitwie za pieniędzmi konkurującej z gonitwą za walorami (…)”, zaś postacie sportretowanie w opowiadaniu wydają się potwierdzać prawdziwość tych słow. W najlepszym z całego zbioru opowiadaniu „Skrzydła”, przeczytamy natomiast o przemijaniu, o starości i samotności, ale również o różnych podejściach do życia. Poznajemy KC, która jest w stałym związku z Denchem, choć relacje pomiędzy nimi przypominają raczej zabawę dwójki dzieci w dom. Niespełnieni muzycy finansujący własne trasy koncertowe, żyjący za okazjonalnie zdobyte pieniądze, nie mają na tym świecie nic stałego – tak wygląda ich rzeczywistość. Dopiero piękna przyjaźń, jaka rodzi się pomiędzy KC, a pewnym miłym staruszkiem, sąsiadem Miltonem, zmieni jej punkt widzenia świata oraz priorytety.

W „Odniesieniach” poruszony został problem wchodzenia w relację z innymi w sytuacji, kiedy w rodzinie występuje problem choroby umysłowej oraz motyw kłamstwa i ucieczki, jakiej dopuścił się Pete nie mając odwagi zakończyć związku patrząc partnerce prosto w oczy. „Rewizja”, nieco słabsze opowiadanie, po raz kolejny porusza temat damsko-męskich stosunków, ale również prezentuje różne podejścia do życia, podobnie zresztą jak tekst „Dziękuję za wspólnie spędzony czas”.

Nie wszystkie słodko-gorzkie historie opowiedziane przez Moore do mnie przemówiły, niezmiennie jednak zachwycał sposób ich opowiadania. Wszystkie one zwracają uwagę niezmiennym perfekcjonizmem, płynnością tekstu, czarem słowa. Moore władająca piórem kojarzy mi się z baletem, tak bowiem lekkie są te teksty, poruszające przecież ważkie tematy. To pierwsza książka autorki którą miałam przyjemność przeczytać, ale zachwyt nad kunsztem, nad techniczną stroną opowiadań popycha mnie do nadrobienia tej karygodnej zaległości.